دوره آموزشی ساز گیتار

این ساز به دلیل زیبایی صدا و وزن سبکی که دارد از متداولترین سازها به حساب می‌آید. بنا به اعتقاد بعضی از مورخان، نام و ساختمان گیتار با اقتباس از “تار”، ساز باستانی ایرانیان، گرفته شده است؛ اما بعضی دیگر، پیدایش این ساز را به ساز “عود”، نسبت می‌دهند که توسط اعراب به اسپانیا رفته ‌است.

گیتار تا اواخر قرن هجدهم به عنوان ساز همراهی‌کننده با آواز مورد استفاده قرار می‌گرفت و دارای پنج سیم بود. اما در سال ۱۷۹۰ ،John August Otto اتریشی سازنده‌ی گیتار، سیم ششم (می) را به این ساز اضافه کرد و به شکل کنونی آن درآورد. این ساز در اوایل قرن نوزدهم به دست نوازندگان و آهنگسازان مشهوری چون ‌‌‌Fernando Sor اسپانیایی و Mauro Giuliani ایتالیایی در اروپا متداول گردید و به تدریج از حالت یک ساز همراهی‌کننده بیرون آمد و به ساز کاملی تبدیل شد.

این ساز زهی-مضرابی از بدنه، دسته و سر، که گوشی‌ها بر روی آن قرار گرفته‌اند، تشکیل گردیده است؛جنس بدنه‌ی گیتار، بستگی به نوع آن دارد: بعضی از آن‌ها چوبی هستند که به آن‌ها گیتار آکوستیک، گفته می‌شود: و بعضی دیگر از جنس فایبر گلاس، فلز یا چوب می‌باشند که اصطلاحاً آن‌ها را گیتار الکتریک می‌نامند، و با نیروی مغناطیس تولید صدا می‌‌نماید. در بدنه‌ی گیتار آکوستیک جهت تقویت صدا یک حفره وجود دارد؛ اما در مدل‌های الکتریکی، تعدادی گیرنده‌های مغناطیسی بر روی بدنه و زیر سیم‌های این ساز تعبیه گردیده که لرزش و ارتعاشات سیم‌ها را می‌گیرد و از طریق کابل مخصوص، به دستگاه “آمپلی فایر” جهت تقویت صدا،هدایت می‌نماید. گیتار دارای شش سیم می‌باشد که به ترتیب :سیم اول = می، سیم دوم = سی، سیم سوم = سل، سیم چهارم = ر، سیم پنجم = لا و سیم ششم = می کوک می‌گردند.

انواع دیگری از این ساز هم وجود دارد که دارای چهار سیم یا هفت سیم (گیتار روسی) و یا دوازده سیم می‌باشند. اما متداول‌ترین نوع آن، گیتارهای شش‌سیم و چهارسیم می‌باشند. گیتارهای چهارسیم را باس می‌نامند. این نوع، جهت تولید صدای بم یا باس در ارکستر استفاده می‌گردد. جنس سیم‌های این ساز از نایلون یا فلز است. سیم‌های نایلونی را در نوع کلاسیک استفاده می‌کنند و سیم‌های فلزی را که از برنز یا استیل هستند،  نوع الکتریک به کار می‌برند.جهت نواختن در گیتارکلاسیک از ناخن‌ها و انگشتان دست استفاده می‌گردد؛ اما در گیتار الکتریک این کار با مضراب انجام می‌گیرد.

بر روی دسته‌ی این ساز میله‌های فلزی باریکی به نام باره وجود دارد. این میله‌ها، پرده‌های ساز را از یکدیگر مجزا و مشخص می‌کنند.تعداد باره‌ها و پرده‌هایش غالباًبه نوزده عدد و در بعضی گیتارها به بیست و یک عدد می‌رسد. نت‌هایی را که برای گیتار می‌نویسند در یک اکتاو بالاتر نشان می‌دهند؛ به عبارت دیگر، صدای تولید شده از گیتار یک اکتاو پایین‌تر از نت‌های نوشته‌شده می‌باشد.