موسیقی ایرانی
علی اکبر شهنازی که بود؟
علی اکبر شهنازی موسیقی‌دان و نوازنده تار بود که در توسعه ردیف دستگاهی ایران نقش مهمی را ایفا کرد؛ البته وی با سه تار و پیانو هم آشنایی داشت.
بیوگرافی مرتضی محجوبی؛ از بنیان‌گذاران موسیقی ملی ایران
ساز کرنا | سازی که در گور داریوش سوم پیدا شد!
درویش خان، مبتکر فرم امروزی پیش درآمد
هر اجرا از بخش های متفاوتی تشکیل شده است و هر بخش اهمیت خاص خودش را دارد.پیش درآمد نیز بخش مهمی از اجرای موسیقی ایرانی می باشد، اما چه کسی این بخش را به اجرا اضافه نمود؟ با توجه به اسناد تاریخی درویش خان را به عنوان مبتکر فرم امروزی پیش درآمد میشناسند.در این مطلب از وبلاگ آموزشگاه موسیقی الهام با درویش خان بیشتر آشنا شوید. درویش خان سرچشمه فرم امروزی پیش درآمد درویش‌خان با نام اصلی غلامحسین درویش متولد درسال ۱۲۵۱ درتهران دیده به جهان گشود. وی ازهنرمندان نامی و استادان موسیقی سنتی ایرانی دراواخر دوره قاجاریان است که از افراد صاحب سبک و تاثیرگذاربرموسیقی ایرانی دراین دوره به شمار می‌رود . از او آثار مشهوری مانند تصنیف بهار دلکش ؛ تصنیف ز من نگارم و چند رنگ و پیش به‌جا مانده است. درویش‌خان همچنین رهبر ارکستر کنسرت های انجمن اخوت که به حمایت صفاعلی ظهیر الدوله انجام می‌شد، بود. وی را از ایجادکنندگان و گسترش‌دهندگان پیش درآمد در موسیقی ایرانی می‌دانند. پیش درآمد به زبان ساده همانطور که می دانید، پیش درآمد قطعه ای آغازین برای یک سمفونی محسوب می شود. پیش‌درآمد فرمی ضربی درموسیقی ایرانی است که قبل ازدرآمد یک دستگاه یا آواز اجرا می‌شود و
آشنایی با اصطلاح تحول مقام به دستگاه
مقام و دستگاه دو اصطلاح مهم درموسیقی می باشند که بهتر است برای شروع موسیقی سنتی با این اصطلاحات آشنایی داشته باشید.در این مطلب از وبلاگ آموزشگاه موسیقی الهام پس از توضیح مختصری ازاین دو اصطلاح شما را با اصطلاح تحول مقام به دستگاه آشنا خواهیم نمود.تا انتها این مطلب با ما همراه باشید. مقام در موسیقی ایرانی مقام یک نوع طبقه‌بندی موسیقی است که در دوره‌های مختلف تاریخ از جمله دوران معاصر، برای طبقه‌بندی موسیقی ایرانی، ترکی، عربی و موسیقی‌های مرتبط (نظیر آذربایجانی و کردی) به کار می‌رفته‌است یا می‌رود. ماهیت و تقسیم‌بندی مقام‌ها در طول تاریخ ثابت نبوده، و بین موسیقی ایرانی، ترکی و عربی نیز کاملاً مطابقت ندارد اگر چه اشتراکات زیادی بین آنها وجود دارد. در معتبرترین متون، تعداد مقام‌های اصلی در موسیقی ایرانی ۱۲، در موسیقی ترکی ۱۳، و در موسیقی عربی تا ۱۴ عدد ذکر شده‌است. دستگاه در موسیقی ایرانی واژه ی دستگاه در قرن های اخیر به جای کلمه مقام برگزیده شده است و اشاره دارد به محل قرار گیری انگشتان دست نوازنده بر دسته ساز (دست + گاه) که هر پرده ی آن نشان دهنده ی یکی از دوایر یا گام های موسیقی است. (در موسیقی قدیم ایران گاه به معنی پرده
