چهار مضراب

آیا با اصطلاح چهار مضراب آشنایی دارید؟ چهار مضراب را می‌‌توان از قدیمی‌‌ترین و مهمترین ضربی‌های موسیقی‌ ایران دانست. از نظر تاریخی این واژه اولین بار توسط «فرصت الدوله شیرازی » و در کتاب «بحر الالحان»(تالیف ۱۲۸۳ه.ق) آمده است . در واقع چهار مضراب اصطلاحي است که در موسيقي سنتي ايراني کاربرد بسياري داشته است و آثار متعددي بر اساس آن توليد شده‌اند که نام بزرگان موسيقي را پاي خود دارند. همچنین باید گفت چهارمضراب براي توصيف قطعات يا گوشه‌هايي به کار مي‌رود که ضرب و ريتم مشخصي دارند.در ادامه این مطلب از وبلاگ آموزشگاه موسیقی الهام بیشتر بخوانید. معناي لغوي چهارمضراب درباره چهارمضراب معاني مختلفي وجود دارد. علي‌اکبر دهخدا در لغتنامه‌‌اش نوشته است: «دليل نام گرفتن چهارمضراب اين است که نوازنده حين نواختن تار بر چهار سيم مضراب مي‌کند. (نقل به مضمون)» خاچي خاچيک (پژوهشگر موسيقي و موسيقي‌شناس ايراني-ارمني) نيز درباره چهار مضراب گفته است:"از آنجايي که سيم‌هاي ساز تار به صورت جفت تعبيه شده‌اند و از آنجا که در زمان چهارمضراب‌نوازي به يک جفت سيم زير و يک جفت سيم بم‌ همزمان زخمه زده مي‌شود، نام چهارمضراب به آن داده شده‌است". ژان دورينگ (موسيقي‌دان، خاورشناس، مدير تحقيقات در مرکز ملي تحقيقات در دانشگاه سوربن) نيز گفته است:"نام چهارمضراب