کلاس موسیقی در نارمک

ساز تنبک و معرفی آن ساز تنبک از مهمترین سازهای کوبه ای -پوستی ایران به شمار می رود که در ارکستر ایرانی نقش بسیار مهمی را ایفا می کند. این ساز پوستی، از نظر سازشناسی جزء طبل‌های جام ‌شکل محسوب می‌شود. نام این ساز در منابع به صورتهای تُمبَک، تُبتَک، تُنبیک، تنبوک، دُنبک، دُمبرک، دُمبُلک، تُبنُک، دُمبک، خُنبَک و تینبَک نیز آمده است که  امروزه آن را «ضرب» نیز می‌نامند. همانطور که اشاره شد تنبک را در دسته ساز های کوبه ای جای می دهند که در بین برخی به اصطلاح ضرب نیز شناخته می شود. بخش اصلی تنبک شامل پوست، دهانه بزرگتر، تنه، نفیر یا گلویی، کالیبر یا دهانه کوچک هستند. از دیگر ساز های جامی شکل که در کشور های دیگر نیز رایج است می توانیم دار بوکا در کشورهای عربی و ترکیه و ساز زیر بغلی در افغانستان را نام ببریم. سازندگان تنبک را به صورت یک تکه از چوب درختان گردو، افرا و توت می سازند اگرچه می توانید در آن، قسمت تنه (حجیم تر) و نفیر (باریک تر) را ببینید. تنوع اندازه تنوع اندازه نیز در این ساز زیاد به چشم می خورد. اگرچه استفاده از ساز هایی که دارای طولی حدود ۴۴ سانتی متر