ردیف در موسیقی

گوشه های در موسیقی ایرانی از اهمیت بالایی برخوردارند.در مطالب پیشیت به تعریف گوشه پرداخته شد.هر گوشه نام مخصوصی دارد، اما علت نامگذاری اسامی گوشه های ردیف موسیقی سنتی ایران چیست؟در ادامه این مطلب از وبلاگ آموزشگاه موسیقی الهام بخوانید. گوشه در موسیقی سنتی ایران گوشه ها قطعه‌های ثبت شده از موسیقی سنتی ایرانی هستند که در طول زمان توسط استادان موسیقی ایرانی گردآوری شده و به هنرجویان آموخته می‌‌شود. هر دستگاه موسیقی سنتی دارای تعدادی گوشه است که توسط استادهای مختلف به شکل های متفاوت ولی بسیار متشابه ثبت شده اند. منبع جمع آوری گوشه ها عموماً قطعات نواخته شده در میان نوازنده‌های بومی نواحی مختلف ایران است. گفته می شود که حدود 300 گوشه در موسیقی ایرانی وجود دارد که آموختن آن سالیان درازی را برای آموزش می طلبد. علت نامگذاری اسامی گوشه ها 1 - مأخوذ از محل‌های گوناگون سرزمین کهن ایران: زابل، عراق، خاوران، آذربایجانی، بختیاری، گیلکی، شوشتری و… 2 - گرفته شده از نامهای بزرگان موسیقی و اهل هنر: محمد صادقخانی و مهدی ضرابی (در آواز بیات ترک)، مرادخانی (دردستگاه ماهور)، نی داوود (در دستگاه همایون)، جوادخانی (نوعی تحریر در گوشه رضوی دستگاه شور)، حسن موسی (در آواز ابوعطا) و… 3 - توصیف طبیعت و