فلوت ریکوردر به عنوان سازی که متفاوت از سایر ساز های شناخته شده است، طرفداران خاص خود را دارد. شناخت این ساز به علاقمندان آن کمک می کند تا مسیر صحیح را در انتخاب ساز و نواختن آن طی نمایند. چرا به این نوع فلوت ریکوردر می‌گویند؟ کلمه‌ی recorder ریشه‌ی لاتین دارد و از کلمه‌ی لاتین recordari می‌آید که ترکیبی از re به معنی انجام یا اجرای دوباره و cor به معنی قلب است. کلمه‌ی recorder وقتی اولین بار در قرن سیزدهم در زبان انگلیسی به‌کار برده شد، به معنی «جای گرفتن در ذهن و به خاطر سپردن» بود و به گونه‌ای استعاری از خاطر به جای قلب استفاده می‌کرد. به تدریج این واژه معنی «تمرین آهنگ یا لحن و نوایی، تا زمانی که قلباً آموخته شود» به خود گرفت. پیشینه نواختن این ساز ، به طور سنتی یک حرفه نسبتا اجتماعی بوده است. تصور می شود که اصالت آن به قرن چهاردهم در ایتالیا بازگردد. عمدتا فلوت ریکوردر به عنوان ساز کانسورت در دوره رنسانس (حدود ۱۴۰۰ تا ۱۶۰۰ میلادی) وجود داشته است. هنری هشتم بیش از ۷۰ فلوت ریکوردر داشته که به احتمال زیاد مختص نواختن در کانسورت ساخته شده بودند. فلوت ریکوردر هم یک ساز موسیقی واقعی
