آریا یکی از اصطلاحات پر کاربرد در موسیقی، خوانندگی و به ویژه اپرا است. اگر می‌خواهید بدانید که دقیقا آریا در اپرا چیست و چه تاریخچه‌ای پشت آن وجود دارد، در این مطلب از وبلاگ آموزشگاه موسیقی الهام با ما همراه باشید.
آریا در اپرا یعنی چه؟
آریا (Aria) یک واژه قدیمی ایتالیایی و مخفف‌شده کلمه آریتا است. این واژه به معنای یک ملودی برای آواز تنها است که معمولا بخشی از یک اثر بزرگ‌تر است و توسط یک خواننده اپرا اجرا می‌شود. این آواز می‌تواند با همراهی ساز و ارکستر یا بدون همراهی آن‌ها باشد. در آریا اغلب خواننده موضوع یا داستانی را با آواز نقل می‌کند. آریا اغلب در اپرا به کار می‌رود؛ اما برخی آهنگسازان آریاهای مستقل یا آوازی در اوراتوریوها و کانتاتاها هم نوشته‌اند.
آریا در اپرا یکی از بخش‌های اصلی است و به نوعی پرطرفدارترین بخش آن به حساب می‌آید. این بخش از اپرا به عنوان یک آهنگ انفرادی، اغلب توسط نقش‌های اصلی خوانده می‌شود. معروف‌‌ترین بخش‌های هر اپرایی نیز آریاهای آن هستند و هر اپرایی با این قسمت خود به یاد آورده می‌شود.
آریای اپرا چه تاریخچه‌ای دارد؟
آریا در اواخر قرن ۱۷ در اپرای فرانسوی و ایتالیایی شکل گرفت. در این دوران بود که آریاها از ملودی‌های ساده به فرم‌های ساختاریافته تبدیل شدند. از طرفی در این قرن آریا فرصتی برای انتقال محتوای احساسی و نمایش توانایی خوانندگی بازیگر بود. در اواخر قرن ۱۷ آریاها به دو شکل نوشته می‌شدند. آریاهای باینری که دو بخش داشتند؛ A-B. آریاهای دا کاپو آریا که سه بخش داشتند؛ A-B-A.
در سال‌های اولیه قرن ۱۸، آریاهای سبک ایتالیایی شروع به تسخیر در اپرای فرانسوی کردند و در نهایت ژانر فرانسوی آریت را به وجود آوردند. در نیمه اول قرن ۱۹ نیز شکل رایج آریا در اپرای ایتالیایی، کابالتا بود؛ اما پس از سال ۱۸۵۰ فرم‌های آریا در اپرای ایتالیایی متنوع‌تر شدند.
