فلوت ریکوردر به عنوان سازی که متفاوت از سایر ساز های شناخته شده است، طرفداران خاص خود را دارد. شناخت این ساز به علاقمندان آن کمک می کند تا مسیر صحیح را در انتخاب ساز و نواختن آن طی نمایند.
چرا به این نوع فلوت ریکوردر می‌گویند؟
کلمه‌ی recorder ریشه‌ی لاتین دارد و از کلمه‌ی لاتین recordari می‌آید که ترکیبی از re به معنی انجام یا اجرای دوباره و cor به معنی قلب است. کلمه‌ی recorder وقتی اولین بار در قرن سیزدهم در زبان انگلیسی به‌کار برده شد، به معنی «جای گرفتن در ذهن و به خاطر سپردن» بود و به گونه‌ای استعاری از خاطر به جای قلب استفاده می‌کرد. به تدریج این واژه معنی «تمرین آهنگ یا لحن و نوایی، تا زمانی که قلباً آموخته شود» به خود گرفت.
پیشینه
نواختن این ساز ، به طور سنتی یک حرفه نسبتا اجتماعی بوده است. تصور می شود که اصالت آن به قرن چهاردهم در ایتالیا بازگردد. عمدتا فلوت ریکوردر به عنوان ساز کانسورت در دوره رنسانس (حدود ۱۴۰۰ تا ۱۶۰۰ میلادی) وجود داشته است. هنری هشتم بیش از ۷۰ فلوت ریکوردر داشته که به احتمال زیاد مختص نواختن در کانسورت ساخته شده بودند. فلوت ریکوردر هم یک ساز موسیقی واقعی بوده و هم از آن برای موسیقی کانسورت آوایی استفاده می شده است. در طراحی رنسانسی این ساز، قسمت میانی پهن و صاف، جای انگشت ها بزرگتر و قسمت انتهایی آن مخروطی شکل بود.
مواد و سازنده های فلوت ریکوردر
اگر چه قطعات پلاستیکی این ساز نیز وجود دارد اما مبتدیان، مخصوصاً کودکان، با سازهای پلاستیکی آموزش می بینند. و در حالت کلی از گذشته ،فلوت ریکوردرها از چوب ساخته می شدند که می توانند بهترین صدا را تولید کنند و از لحاظ کیفیتی گرمتر هستند..
در گذشته چوب شمشاد اروپایی معمول ترین ماده برای ساخت انواع زیادی از این ساز بود. این چوب به دلیل گرمی و صدایی که تولید می کند، همچنان یک گزینه محبوب است. اما امروزه ریکوردرها از انواع چوب در سراسر جهان و با تراکم های متنوع ساخته می شوند.
انواع اصلی ریکوردر
ریکوردرها در اندازه های مختلفی ساخته می شوند. انواع اصلی آن، از کوچک به بزرگ، عبارتند از:
- سوپرانینو،
- دسکنت (سوپرانو)،
- تربل (آلتو)،
- تنور
- باس.
این ریکوردرها معمولاً از سه قسمت تشکیل شده اند، به جز سوپرانینو که فقط دو قسمت دارد.
قسمت سر ریکوردر قطعه ای است که در دهان گذاشته می شود و به طور مشخص به شکل منقار پرندگان ساخته می شود. اندازه های بزرگتر که شامل great-bass و contra-bass می باشند، خیلی نادر هستند و فقط در تجهیزات کانسورتهای بزرگ دیده می شوند و برای تک نوازی مناسب نیستند.
برای نواختن راحت هر فلوت ریکوردری که بزرگ تر از تنور باشد، به دلیل سایز بزرگشان به بند دور گردن نیاز است.
کودکان معمولاً با ریکوردر دسکانت آموزش را آغاز می کنند ولی تا جایی که رپرتوآر در نظر گرفته شود، منعطف ترین مدل، تربل سبک باروک است.
توجه
توجه به این نکته ضروری است که برخلاف سازهای زهی، فلوت ریکوردرها وقتی کهنه تر می شوند کیفیت خوبی ندارند و با گذر زمان کیفیت شان از بین می رود به همین علت بهتر است برای شروع از ساز هایی معمولی تر استفاده نمایید و در ادامه راه ساز خود را به مدلی با کیفیت تر تغییر دهید.
شما می توانید در آموزشگاه موسیقی الهام که به عنوان بهترین آموزشگاه موسیقی نارمک شناخته می شود ، کلاس آموزش فلوت ریکوردر را زیر نظر بهترین اساتید آغاز نمایید.
