اصطلاح موومان به معنای بخش کاملی از یک اثر بزرگ‌ترِ موسیقی است که خود آغاز و انجامی دارد ودر موسیقی به معنی یک قسمت کامل از اهنگ می باشد.در ادامه این بخش از وبلاگ آموزشگاه موسیقی الهام با واژه موومان در موسیقی بیشتر آشنا شوید.
موومان به چه معناست؟
بطور معمول هر اهنگ شامل سه یا چهار موومان است. آثاری مانند سمفونی و کنسرتو و سونات هریک از چند موومان تشکیل می‌شوند. گاه یک موومان از اثری در کنسرت ها اجرا می‌شود، ولی اجرای هر اثر موسیقی وقتی کامل است که تمام موومان‌های آن اجرا شود.
معمولاً در اجرای آثار موسیقی، پس از پایان یک “موومان” و پیش از آغاز “موومان” بعدی، اندکی سکوت برقرار می‌شود. در مواردی، برخی آهنگسازان مشخص می‌کنند که اجرای موومان بعدی بلافاصله و بدون این سکوت شروع شود؛ مثلاً بین موومان‌های سوم و چهارم سمفونی شماره ۳ بتهوون موسوم به اِروئیکا (سمفونی حماسه یا سمفونی قهرمانی)، سکوت بسیار اندک است.
موسیقی کلاسیک
درموسیقی کلاسیک غربی به‌جز دراپرا ؛ رسم نیست که شنوندگان در طول اجرا یا پس از پایان هر “موومان”، نوازندگان را تشویق کنند، و این کار پس از اتمام همهٔ اثر انجام می‌گیرد.
یکی از تحولات موسیقایی که در دوره کلاسیک صورت گرفت تغییر در مفهوم ملودی و توسعه ملودیک است. تکنیک مرسوم دوره باروک به این صورت بود که آهنگساز تم اصلی را در ابتدای موومان معرفی می‌کرد و بلافاصله به صورت بافته شده و تکرارهای سکانس‌وار، بدون فرودهای مشخص و کامل سرتاسر موومان را در بر می‌گرفت.
نتیجتاً هر “موومان” به صورت فوق‌العاده یکپارچه و بدون تضادهای مشخص ملودیک و تونالیته‌ای به وجود می‌آمد و ساختمان جملات موسیقی اغلب بی قاعده و فاقد تقسیم‌بندی‌های منظم به صورت مبتدا و خبر بودند.
آهنگسازان قرن هیجدهم متد وحدت تونالیته و تمی باروک را کنار گذاشتند و بیشتر به نشان دادن حالت متضاد بین قسمت‌های مختلف یک “موومان” و حتی بین خود تم‌ها پرداختند.
حالت متداوم و پیوسته مومان‌ها و تکنیک بافتن تم‌های دوره باروک به تدریج از بین رفت و جایش را موومان‌هایی با حالات متضاد و ملودی‌های منقطع با جملات مجزا که اغلب دو یا چهار میزانی (گاهی موارد شش یا هشت میزان) بودند، گرفت و در نتیجه ساختمان پریودیک و جملات کامل با قسمت‌های مبتدا و خبر به وجود آمدند.
