پیک گیتار برای بعضی از نوازندگان گیتار بسیار کاربردی و مورد نیاز است.اگر شما هم گیتار زدن با پیک را ترجیح می دهید در ادامه این مطلب از وبلاگ آموزشگاه موسیقی الهام می توانید با انواع پیک گیتار آشنا شوید و انتخاب بهتری از یک پیک گیتار داشته باشید.
پیک های گیتار از چه ماده‌ای ساخته شده اند؟
همانطور که میدانید انواع متفاوتی از پیک گیتار وجود دارد که هر کدام از مواد خاصی تولید شده اند و در صدا دهی و کیفیت نواختن متفاوت هستند.اگر می خواهید نواختن با گیتار لذت بخش تر و صدای آن زیبا تر باشد بهتر است با انواع پیک گیتار آشنا باشید.
انواع پیک گیتار
پیک‌های گیتار ممکن است از مواد متنوعی ساخته شوند که هرکدام تاثیر منحصر به فردی بر رنگ صوتی و شیوه‌ی اجرای شما خواهند داشت.
پیک‌های امروزی اغلب از مواد پلاستیکی مانند نایلون، سلولوئید یا دلرین (اَسِتال) ساخته می‌شوند. سایر جنس‌ها می‌توانند چوب،نمد، فلز، سنگ، پر، استخوان، عاج، شیشه یا لاک لاک‌پشت (که امروزه ممنوع است) باشند.
همانطور که در آزمایش بالا متوجه شدید؛ جنس ماده‌ی سازنده‌ی پیک، بر لحن و قابلیت نوازندگی شما تاثیرگذار است و حتی تفاوت انواع مختلف پلاستیک‌ها، به دلیل سفتی و بافت متفاوتی که ارائه می‌دهند، قابل توجه خواهد بود.
در نیمه‌ی اول دهه‌ی ۱۹۰۰، پرطرفدارترین ماده برای ساخت پیک گیتار، لاک لاک‌پشت پوزه عقابی اقیانوس اطلس بود.
در حالی که پیک‌های پلاستیکی به تدریج محبوب‌تر می‌شدند، تغییر بزرگ تنها زمانی اتفاق افتاد که لاک‌پشت‌های پوزه عقابی اقیانوس اطلس در خطر انقراض قرار گرفتند و استفاده از لاک آن‌ها در سال ۱۹۷۳ ممنوع اعلام شد.
پیک از جنس لاک لاک‌پشت
لاک لاک‌پشت بدون شک محبوب‌ترین جنس پیک در میان نوازندگان است، زیرا کنترل بی‌نظیر و صدایی گرم دارد. جدا از لحن عالی و راحتی، بسیار بادوام بوده و حتی پس از فرسودگی می‌توان آن را تغییر شکل داد. با این وجود، آخرین نمونه‌ی آن در دهه‌ی ۱۹۷۰ تولید شد و پس از آن ممنوع شد.
پیک‌های نایلونی
نایلون (Nylon)، پلاستیکی بسیار انعطاف‌پذیر است و برای چندین دهه انتخابی برای ساخت پیک گیتاریست‌ها بوده است.
برخی از گیتاریست‌ها این عقیده را دارند که پیک‌های انعطاف‌پذیر در مقایسه با پیک‌های سفت‌تر صدایی گرم و ملایم تولید می‌کنند، درحالی‌که برخی دیگر بر این باورند که صدایی روشن‌تر دارند. به هر حال هر تاثیری که داشته باشند، در مقایسه با سایر پلاستیک‌ها متفاوت خواهند بود. به علت انعطافی که دارند راحت از دست سُر می‌خورند، بنابراین بهتر است مدل‌های بافت‌دار آن را انتخاب کنید. هم‌چنین به نسبت پیک‌هایی که از جنس محکم‌تر و سفت‌تر ساخته شده‌اند، زودتر فرسوده می‌شوند.
- برخی از نوازندگان گیتار می‌گویند پیک‌های نایلونیِ گیتار صدایی قدیمی تولید می‌کنند، زیرا می‌توانید صدای پیک نایلونی را در اکثر موسیقی‌های راک یا بلوز اولیه بشنوید.
- پیک‌های نایلونی با ضخامت‌های مختلفی موجود هستند. با این وجود، این پیک‌ها با هر ضخامتی، منعطف‌تر از پیک‌های پلاستیکی دیگر هستند.
- پیک‌های نایلونی گیتار معمولا رنگ صاف و یکدست دارند و معمولا دارای بافتی چسبنده در نیمه‌ی بالایی هستند.
پیک‌های تورتکس
اگر به دنبال پیکی هستید که جنس آن تقلیدی از لاک لاک‌پشت باشد، پیک تورتکس که شرکت Dunlop ماده‌ی آن را ساخته، گزینه‌ی مناسبی است. این مدل پیک به راحتی در دست قرار می‌گیرد و اگر نوازنده‌ی سرعتی هستید، از این جنس راضی خواهید بود.
به علاوه، سطح آن‌ها از ماده‌ای پودری پوشیده شده که به شما کمک می‌کند تا بدون توجه به پیچیدگی و سرعت نوازندگی، چسبندگی آن را در دستانتان حفظ کنید.
پیک‌های اولتکس یا پلی‌اتریمید
اولتکس (Ultex) یا اولتم یا پلی‌اتریمید (Polyetherimide)، ماده‌ی دیگری است که توسط شرکت Dunlop ساخته شده است.
این ماده همان انعطاف تورتکس را دارد با این تفاوت که امکان ضربات واضح‌تری را فراهم می‌آورد. بسیار با دوام بوده و در برابر دمای بالا محکم و مقاوم است.
این پیک‌ها سبک هستند، به این معنا که برای سبک متال گزینه‌ی مناسبی نیستند اما هم‌چنان لحنی متعادل ایجاد می‌کنند. بسیار خوب در دست می‌مانند خصوصا اگر لبه‌ی آن‌ها برای همین موضوع طراحی شده باشد.
پیک‌های دلرین
دلرین (Delrin) یا رزین اَسِتال (Acetal Resin)، نوعی پلاستیک است که توسط DuPont ساخته شده است و در ساخت پیک‌های محبوبی مانند Tortex توسط کمپانی Dunlop و Everlast توسط Ernie Ball استفاده می‌شود. جدا از نام‌های متفاوتی که کمپانی‌ها به این پیک‌های هم‌جنس داده‌اند، آن‌ها در احساسی که هنگام در دست گرفتنشان دارید نیز تفاوت دارند.
پیک‌های دلرین نسبتا سفت هستند، که باعث می‌شود کیفیت تن صدای بالاتری داشته باشند.
اگر پیک‌های تورتکس را با پیک‌های سلولوئیدی و دلرین مقایسه کنید، متوجه بافت تورتکس خواهید شد؛ احساسی پودری مانند دارد که همان‌گونه که با سیم‌ها اصطکاک دارد، سبب چسبندگی آن به دستتان نیز می‌شود. (پیک‌های تورتکس همان اولتکس هستند اما با سطحی بافت‌دار)
پیک‌های دلرین معمولا رنگی یکدست دارند و پیک‌های تورتکس بر اساس ضخامتی که دارند، دارای یک کد رنگ هستند که بسیار کارآمد است.
پیک‌های سلولوئیدی
سلولوئید (Celluloid)، جایگزین اصلی برای لاک لاک‌پشت بود و برای ارائه‌ی حس و لحن مشابه طراحی شد. سلولوئید انعطاف‌پذیرتر از لاک لاک‌پشت است، اما بسیار سفت‌تر از نایلون. این پیک‌ها لحنی تندتر با کیفیتی بالاتر از نایلون، ترد و متعادل تولید می‌کنند.
پیک‌های سلولوئیدی معمولا بافتی مروارید مانند دارند و یا شبیه به لاک لاک‌پشت ساخته می‌شوند.
پیک از جنس فیبر کربن
فیبر کربن ماده‌ای عجیب و غریب خصوصا برای ساخت پیک گیتار است و از نظر ظاهری شکلی بسیار جالب دارد.
فیبر کربن در ساخت شاسی خودروها کاربرد دارد و ماده‌ای بسیار سخت و سبک است (۵ برابر سخت‌تر از فولاد و در عین حال سبک‌تر از آلومینیوم).
این پیک‌ها گران‌تر از پیک‌های پلاستیکی هستند. پیک‌های فیبر کربنی چسبندگی فوق‌العاده دارند و نمی‌لغزند.
پیک‌های سنگی
کمپانی‌های مختلف این پیک‌ها را از جنس‌های مختلف عقیق، یشم و جاسپر تولید می‌کنند.
همانطور که انتظار خواهید داشت، پیک‌های سنگی آن‌قدرها معمول نیستند، بسیار سفت هستند و این سختی بر لحن صدا و نوازندگی شما بسیار تاثیرگذار است. از آن‌جایی‌که هیچ انعطافی ندارند، برای اجرای تک‌نت‌ها مناسب هستند و نه آکوردها. بافت آن‌ها چسبندگی زیادی ایجاد می‌کند و از آن‌جایی‌که دست‌ساز هستند، معمولا قیمت بالایی دارند.
پیک سنگی برای نواختن گیتار الکتریک گزینه‌ی مناسبی است.
پیک‌های چوبی
پیک‌های چوبی صدایی بسیار گرم تولید می‌کنند و از جنس چوب‌هایی هستند که برای ساخت گیتار استفاده می‌شوند، مانند؛ رزوود، چوب گردو، گیلاس و ماهون.
معمولا در دو طرح Sheesham و Surf ساخته می‌شوند؛ پیک‌های Sheesham از چوب‌های سختی ساخته می‌شوند که صدایی روشن‌تر تولید می‌کنند و پیک‌های Surf از چوبی بسیار سخت به نام Lignum Vitae ساخته می‌شوند که نوازندگی با آن‌ها تا حدی دشوار است (زیرا معمولا ضخیم هستند).
پیک‌های چوبی زودتر از مدل‌های سنگی و پلاستیکی فرسوده می‌شوند و احتیاج به تعویض دارند.
پیک‌های فلزی
اگر پیک‌هایی را ترجیح می‌دهید که هم‌زمان با اعمال ضربات قوی، صدا و هارمونیک‌های بالا و روشن‌تری ایجاد کنند، پیک‌های فلزی گزینه‌ی مناسبی خواهند بود.
این پیک‌ها عموما از استیل، برنج و مس ساخته می‌شوند. هرچه فلز نرم‌تر یاشد، صدای گرم‌تری خواهد داشت.
با دوام‌ترین آن‌ها پیک‌های استیل هستند. در حقیقت این پیک‌ها بیشتر از سیم‌های گیتار شما دوام دارند و حتی ممکن است استفاده‌ی طولانی مدت از آن‌ها سبب پاره شدن سیم‌هایتان شود. پیک‌های استیل با لبه‌ی گرد نیز وجود دارند که این اثر را کمتر می‌کنند.
نکته‌ی منفی پیک‌های فلزی، ضخامت زیاد آن‌هاست.
پیک‌های سرامیکی
سرامیک ماده‌ای بسیار نرم است. این پیک‌ها بسیار سنگین هستند و برای این‌که کمتر از دست سُر بخورند، روی سطح آن‌ها بافت یا نقش ایجاد می‌کنند.
صدای ایجاد شده توسط پیک سرامیکی بلندتر، قدرتمندتر و با رزونانس و ماندگاری بیشتر است.
پیک‌های شیشه‌ای
شیشه بسیار به سرامیک شباهت دارد، ولی محبوب‌تر و ارزان‌تر از سرامیک است. پیک‌های شیشه‌ای از سرامیکی سنگین‌تر هستند، اما می‌توانند در طرح‌های بسیار متنوعی بیایند.
صدای تولیدی توسط این پیک‌ها شیرین و حجیم خواهد بود.
جنس های دیگر
پیک هایی دیگری نیز وجود دارد که از جنس های متفاوت با انچه که گفته شد ساخته شده اند.اما این پیک ها به نسبت غیر معموا تر بوده و کیفیت قابل توجه ای ندارند.
