بیوگرافی گوستاو ماهلر عاشق دلشکسته دنیای موسیقی
گوستاو ماهلر آهنگساز و رهبر ارکستر و یکی از برجسته ترین آهنگسازان دورهٔ رمانتیکِ پسین است. مالردر شهر کالیشته ( کالیشتی ) در جمهوری چک متولد شد.آثار مالر در دوران حیاتش چندان مورد استقبال موسیقی دانان برجستهٔ وین قرار نگرفت. موسیقی مالر، رابطی بین سبک رمانتیک ؛ کلاسیک و موسیقی مکتب جدیدِ وینی است.در ادامه این مطلب از آموزشگاه موسیقی الهام بیشتر بخوانید.
کودکی
گوستاومالردرخانوادهای ازیهودیان اشکنازی آلمانی زبان متولد شد. او دومین فرزند از چهارده فرزند خانواده بود. از بین این چهارده فرزند، تنها شش تن پس از تولد زنده ماندند.
مالر در ایگالو، شهرکی در موراویا، دوران کودکیاش را گذراند. در ششسالگی پدر و مادر مالر او را به آموختن پیانو گماشتند. مالر در پانزدهسالگی به هنرستان موسیقی (کنسرواتوار) وین راه یافت و نزد استادانی چون فرانتز کرن، رابرت فوخ و جولیوس اپستین آهنگسازی، هارمونی و نواختن پیانو را آموخت.
سپس دردانشگاه وین پذیرفته شد و تحت تعلیم آهنگساز آلمانی آنتون بروکنرقرار گرفت. در این دوران، مالر برای نخستین بار با نوشتن آهنگ ( آواز سوگ ) در یک مسابقهٔ آهنگسازی شرکت کرد، اما گروه داوران به سرداوریِ یوهاس برامس آهنگ او را لایق دریافت جایزه ندانستند.
هنگامی که در کاسل بود دلباختگی او به یکی از خوانندگان اپرا به ناکامی انجامید و این دلشکستگی بهانهای شد برای ساختن یکی ازشاهکارهایش، چرخهٔ آوازهای یاری رهسپار(Lieder eines fahrenden Gesellen ) و در ادامه، انگیزهای شد برای ساختن نخستین سمفونیاش.
مالر به گفته دوستانش مبتلا به بیماری افسردگی؛ شیدایی بود. گاهی اوقات با انرژی بی حد و گاهی حتی بی میل هم کلامی با عزیزانش. ادعای فوق در بیشتر آثارش آشکار است.
مدولاسیون هایی چنان غیر منتظره که نظیرش را در آثار پیشینیان کمتر سراغ داریم. وی رهبری بود به غایت کمال گرا و سخت گیر. تقریباً هیچ یک از نوازندگان ارکسترهایی که رهبری شان را بر عهده داشت خاطره خوبی از او ندارند.
عذر نوازندگان و خوانندگان را در پی کاستی های اصلاح ناپذیر شان به راحتی می خواست. با این وجود حامی بی چون و چرای نو گرایان جوانی چون شوئنبرگ و وبرن بود. این دو مالر را تا پایان عمرشان چون الگویی می ستودند.

مرگ
به گفتهٔ آلما آخرین واژهٔ او به هنگام مرگ (موتزارتک من) Mozartl بود. او را در کنار دخترکش در گورستان گرینزینگ Grinzing وین به خاک سپردند. به برآورد انجامین خواست او، در خاموشی به خاک سپرده شد و بر سنگ گور او تنها نوشته شد «گوستاو مالر».
به گفتهٔ دوست نزدیکش برونو والتر وی در روز ۱۸ ماه مه۱۹۱۱ درگذشت. شب پس از آن تابوتش را به گورستان گرینزینگ آوردند و بناگاه غریوی از باد و بوران برخاست و آنچنان باران سیلآسا بارید که دنبالگیری به خاکسپاری نا شدنی مینمود.