استاد حبیب الله بدیعی موسیقیدان برجسته مازندرانی، آهنگساز و ویلونیست، در چهارم فروردین ۱۳۱۲ در شهرستان سوادکوه دیده به جهان گشود.وی فرزند علی محمد بود که خود دوتار می نواخت.
بیوگرافی استاد حبیب الله بدیعی
حبیب الله بدیعی تاثیری غیرقابل انکاری در تلفیق تکنیک موسیقی کلاسیک با موسیقی سنتی ایرانی داشت؛ هنرمندی که قدرت آرشه و تسلطش در نواختن ویولن بیش از حد تصور بود و تا امروز هم تکنوازی‌هایش سرمشق بسیاری از خودآموزان ویولن است.
زندگی نامه و فعالیت هنری
دو ساله بود که پدرش “سواد کوه” را ترک و در شهر ساری اقامت گزید و به کار فلاحت و تجارت پرداخت. هنوز هشت بهار از سن حبیب نگذشته بود که همراه خانواده خود به تهران آمد و مقیم این شهر شد.
در ساری برادر بزرگ حبیب برای خود ویلونی تهیه کرده و نزدیک نوازنده ارمنی به فراگرفتن ویلن مشغول می شود ولی بعد از دو سال از ادامه کار خسته شده و نواختن ویلن را ترک می کند.
در این زمان حبیب گهگاهی بدون اجازه و دور از چشم برادر مشتاقانه دستی به آرشه ویلن برده و نغمات دلنشینی به گوش می رساند. این عمل از دید برادر مکتوم نماند و وقتی علاقه شدید او را نسبت به موسیقی می بیند ویلن را به او هدیه می کند.
پدر و مادرش که به تعلیم و تربیت وی مانند سایر اولادان خود بی نهایت علاقمند بودند بر تحصیلات او نظارت دقیق داشتند و او تا اخذ لیسانس از دانشکده علوم تمام مراحل تحصیلی را با موفقیت به پایان رسانید.
ورود به عرصه موسیقی
حبیب الله در ۱۳۲۶ خورشیدی که نوجوان بود، پس از مدتی تمرین نزد خود به کلاس لطف‌الله مفخم پایان رفت. مفخم پایان یکی از شاگردان ابوالحسن صبا بود .
وی مدت سه سال حبیب‌الله بدیعی را در فراگیری ردیف های صبا تعلیم داد تا اینکه بدیعی رفته رفته چنان پیشرفتی کرد که در ۱۳۲۹ خورشیدی به عنوان سولیست در برنامه رادیو ارتش به نواختن ویولن مشغول شد.بدیعی در ۱۳۳۱ خورشیدی به کلاس ابوالحسن صبا می‌رود و مدت ۲ سال نزد او می ماند و دوره تکمیلی آوازها را آنجا به پایان می‌رساند.
در همین زمان که نزد صبا به فراگیری مشغول بود، مدت ۲ سال نیز نزد یکی از استادان موسیقی کلاسیک خارجی به نام جینگوزیان که از ارامنه قفقاز بود، دوره دید.
با استعدادترین شاگردن ابوالحسن صبا
بدیعی با استعداد شگرف خود توانست در موسیقی پیشرفتی مثال زدنی داشته باشد. بدیعی نه تنها استعدادی باورنکردنی در بداهه سرایی و ردیف شناسی داشت، بلکه به زیبایی از هنرمندان گذشته هم تقلید می کرد.
بعد از درگذشت ابوالحسن صبا، نواری از قطعه معروف «زنگ شتر» او در دست نبود یا حداقل رادیو چنین نواری نداشت اما لازم بود به خاطر بزرگداشت صبا این شاهکار همیشه جاویدان او پخش می شد. بنابراین بنا به صلاح دید مدیر آن روز رادیو چند تن از شاگردان صبا قطعه زنگ شتر را نواختند و قطعه ای که بنا به نظر بسیاری پذیرفته شد و حتی به نام صبا پخش شد، قطعه ای بود که حبیب الله بدیعی نواخته بود.
وفات
حبیب الله بدیعی در سن ۵۹ سالگی در تاریخ ۲۹/۷/۱۳۷۱ به رحمت ایزدی پیوست. پیکر وی را در جوار امامزاده طاهر کرج به خاک سپردند.
