سولینگ (Suling) که به آن سرولینگ (Seruling) هم می‌گویند، یک نوع فلوت چوبی متعلق به مردم سوندان در کشور اندونزی است؛ البه در سایر نواحی آسیای جنوب شرقی مثل فیلیپین، سنگاپور، بروئنی و مالزی هم استفاده می‌شود. اگر می‌خواهید بیشتر درباره این فلوت شرقی بدانید، در این مطلب از وبلاگ آموزشگاه موسیقی الهام با ما همراه باشید.
ساختار فلوت سولینگ
فلوت سولینگ یک فلوت استوانه‌ای از جنس بامبو است که سوراخ‌های استوانه‌ای دارد. قسمت پایینی این فلوت باز است و قسمت بالایی آن با یک سوراخ طبیعی به نام راس (ros) بسته می‌شود. این فلوت اغلب از یک لوله بامبوی بلند با دیواره‌های نازک ساخته می‌شود. نوع بامبویی که برای این ساز بهتر است نیز پرینگ وولوه (pring wuluh) نام دارد.
دهانه سولینگ یک نوار نازک از جنس چوب خیزران (rattan) است. اغلب سولینگ‌ها ۴ تا ۶ سوراخ دارند. سولینگ‌های ۴ سوراخه فقط قابلیت نواختن یک گام را دارند؛ در حالی که با سولینگ‌های ۶ سوراخه می‌توان تا سه گام متفاوت را نواخت. برخی سولینگ‌هایی که به طور سفارشی ساخته می شوند ممکن است تا ۹ سوراخ داشته باشند تا گستره صدایی‌شان افزایش یابد.
نحوه نواختن سولینگ
نوازندگان برای نواختن فلوت سولینگ، در شکاف بین دهانه و چوب بامبو می‌‌دمند. لحن صدا به طور عمده تحت تاثیر دو عامل قرار دارد؛ موقعیت انگشت‌ها و سرعت جریان هوای دمیده شده توسط دهان. طول موج رزونانس صدا به موقعیت انگشت‌گذاری بستگی دارد. فرکانس تن صدا نیز به سرعت جریان هوا بستگی دارد.
سولینگ در خارج از اندونزی
امروزه فلوت سولینگ فقط در اندونزی نواخته نمی‌شود. این ساز در بروئنی (Brunei) در جشنواره‌های فرهنگی و سنتی در کنار سازهای دیگر نواخته می‌شود. در شرق مالزی به‌ویژه در ایالت صباح، این ساز در کنار سازهای آئرفون نواخته می‌شود. در ایالت سارواک (Sarawak) نیز مردان قوم‌های دایاک این ساز را می‌‌نوازند.
