فوگ فرمی مهم و بنیادی در موسیقی باروک

فوگ فرمی مهم و بنیادی در موسیقی باروک است. فوگ در زبان لاتین به معنای «قرار» است و در موسیقی از جدی ترین و دشوارترین فرم ها، بر مبنای پولیفونی است که در اداره و رهبری چندین صدای گوناگون باید از همه توان و امکانات دانش کُنترپوان یاری جست، فوگ ممکن است برای گروهی از سازها، گروه های آوازی یا برای سازی تک مانند ارگ یا کلاوسن به نگارش درآمده باشد.در ادامه این مطلب از وبلاگ آموزشگاه موسیقی الهام با فوگ بیشتر آشنا شوید.

فوگ فرمی مهم و بنیادی در موسیقی باروک

فوگ اثری پلی فونیک است ومبتنی بر یک تم اصلی که سوژه subject نامیده می شود. در فوگ، خط های ملودیک گوناگون یا خط های آوازی سوژه را تقلید می کنند.

زیرترین خط ملودیک ؛خواه آوازی باشد یا سازی؛ سوپرانو و بم ترین آن ها باس نام دارد. بافت فوگ به طور معمول در بردارنده سه، چهار یا پنج خط صوتی (سوپرانو، آلتو، …) است.

گرچه سوژه فوگ ثابت می ماند اما با انتقال به تونالیته های مختلف یا آمیختن با ایده های ملودیک و ریتمیک گوناگون، معانی تازه ای می یابد.

تاریخچه

فوگ به عنوان یک اصطلاح موسیقی برای اولین بار در سال ۱۳۳۰م، اتفاق افتاد. زمانی که یک تئوریسین موسیقی به نام «ژاکوب لیژ» ؛ یک اثر خود را به نام «موسیقی آینه‌ای» نوشت. فوگ از روش تقلید ظهور کرد، هنگامی که تکرار موسیقی، از نت متفاوت دیگری شروع می‌شود.

جوزفو زارلینو آهنگساز، نویسنده و نظریه‌پرداز در دورهٔ رنسانس، یکی از اولین کسانی بود که تفاوت بین دو نوع کنترپوان‌نویسی در فوگ و کانن (که به نام تقلید خوانده می‌شد) را تشخیص داد.

در ابتدا، این امر برای کمک به بداهه‌نوازی بود ولی در دههٔ ۱۵۵۰م، این شیوه ترکیبی شد. سپس روش پالسترینا آهنگساز ایتالیایی است که آثارش بر اساس کنترپوان مدال و موسیقی تقلیدی، و نوشتار «فوگ مانند» وی مبنای «موتِت»ها  بود. سبک «پالسترینا» در روش‌های تقلیدی و «موتِت»ها از فوگ امروزی متفاوت بود و هر متن و موضوعی به‌طور جداگانه معرفی می‌شد، در حالی که سوژهٔ فوگ در فرم جدید، سراسری است.