ماجرای نی نوازی که از ملکه انگلیس گردنبند گرفت

موسیقی ایرانی همیشه محبوبیت داشته است.این موضوع را حتی می توان در داستان ملکه انگلیس و نی نواز ایرانی دید.اما ماجرای نی نوازی که از ملکه انگلیس گردنبند گرفت چه بود؟در اداه این مطلب از وبلاگ اموزشگاه موسیقی الهام بخوانید.

ماجرای نی نوازی که از ملکه انگلیس گردنبند گرفت چه بود

ناصرالدین‌شاه قاجار، نایب اسد الله اصفهانی را با خود به سفر انگلیس برد، هم برای شنیدن ساز و هم برای به رخ‌کشیدن هنر او نزد اروپایی‌ها؛ از قضا هنگامی که شاه قاجار وارد انگلیس شد و به دیدار ملکه ویکتوریا رفت، جشنواره موسیقی در لندن برقرار بود و شاه ایران، از سوی ملکه به این جشنواره دعوت شد.

در جشنواره ارکسترهای متعدد و نوازندگان چیره‌دست اروپایی، چنان جذابیتی داشت که ناصرالدین‌شاه را مبهوت خود کرد؛ اما شاه پس از پایان برنامه‌ها، از ملکه بریتانیا درخواست کرد تا به نی‌نواز همراهش هم اجازه دهد در مراسم آنشب قطعه‌ای اجرا کند؛ سپس رو به استاد نایب اسدالله کرد و خواست تا نی‌نوازی کند.

نایب نی را از جیب خود بیرون آورده و شروع به نواختن آن می‌کند به طوریکه همه حضار شرکت کننده را مات و مبهوت می‌سازد. ملکه نیز چنان تحت تأثیر این صوت دلنشین قرار می‌گیرد که بی‌اختیار گردنبندش را بیرون می‌آورد و بر گردن نایب آویزان می‌کند و رو به حضار می‌گوید: “باید اعتراف کرد این مرد ایرانی با چوبی خشک که بیش از چند سوراخ در آن دیده نمی‌شود چنان غوغایی کرد که تمامی سازهای پیشرفته امروزی را منهدم ساخت”.

بیوگرافی نایب اسد الله اصفهانی

نایب اسد الله اصفهانی فرزند نایب حسین خان استاد سرشناس و نوازنده نی در اواسط عصر قاجار است که استادان مشهوری مانند زنده‌یاد حسن کسائی، با یک واسطه، شاگرد او بوده‌اند.او از مادری با ذوق به نام صاحب جم به سال ۱۲۳۱ هجری شمسی در مهد تاریخی اصفهان زاده شد و عشاق نوای موسیقی اصفهان را تا ابد مفتون خویش ساخت، این هنرمند چیره دوران طفولیت خود را نزد پدرش (نایب حسین خان) و استاد آقا باشی که از نوازندگان مشهور نی بودند به آموزش و فراگیری این ساز پرداخت و در اندک زمان تبحر کافی بدست آورد.

نایب اسدالله نوازنده محبوب ناصرالدین‌شاه قاجار هم بود. شاه تمام نوازندگان درباری خود را «عمله طرب» می‌نامید؛ به‌جز نایب اسدالله که وی را «آقا» خطاب می‌کرد. نایب ابداع‌کننده گوشه «بغدادی نایب» است و شهرت دارد که چون نی را به لب می‌گذاشت و نواختن آغاز می‌کرد، در و دیوار به صدا در می‌آمد و انسان و وحوش یک‌سره از خود بی‌خود می‌شدند.

تاریخ فوت این استاد بزرگ به درستی مشخص نیست اما بر مزارش  که در تخت فولاد اصفهان است، سال ۱۳۰۴ درج شده است.