ساز رکت (Rackett) که با نام‌های رگت و سرولاس هم شناخته می‌شود، یکی از سازهای بادی دوران رنسانس است که عمدتا در قرن‌های ۱۶، ۱۷ و ۱۸ مورد استفاده قرار می‌گرفت. اگر می‌خواهید این ساز را به طور کامل بشناسید، در این مطلب از وبلاگ آموزشگاه موسیقی الهام با ما همراه باشید.
ساز رکت چیست؟
ساز رکت یک ساز بادی دو زبانه است که از اواخر قرن ۱۶ معروف شد و در اواخر قرن ۱۷ جای باسون‌ها را گرفت. این ساز چهار نوع مختلف دارد؛ سوپرانو، تنورـ‌‌آلتو، باس و گریت باس (great bass). هرچه گام رکت زیر‌تر باشد، ابعاد آن نیز کوچک‌تر می‌شود؛ مثلا رکت‌های سوپراتو فقط ۴.۵ اینچ طول دارند. این ساز نسبت به ابعاد کوچکش، محدوده صدایی گسترده‌ای دارد.
بدنه رکت از یک استوانه چوبی تشکیل شده است که ۹ سوراخ موازی درون آن ایجاد شده است؛ البته رکت‌های دوران باروک ۱۰ سوراخه بودند. جنس این ساز نیز در گذشته اغلب از چوب یا عاج فیل بود. نوازندگان ساز رکت به طور معمول با دو مشکل عمده مواجه هستند. اول؛ ماهیت چندین کاناله این ساز که باعث ایجاد الگوهای انگشت گذاری غیر معمول می‌شود. دوم؛ حذف رطوبت در گذرگاه‌های داخلی ساز است.
صدای ساز رکت
رکت صدای بسیار نرم، گرم و غنی دارد و اغلب برای همراهی با سازهای زهی استفاده می‌شود. این ساز به خصوص زمانی که همراه با سایر سازهای بادی یا زهی و یک هارپسیکورد نواخته می‌شود، صدای بسیار دلنشینی پیدا می‌کند.
تاریخچه ساز رکت
مخترع ساز رکت، ناشناخته است؛ اما برای اولین بار در سال ۱۵۷۶ در منابع تاریخی آلمانی ووتمبرگ و در سال ۱۵۹۰ در موجودی انبار گراتس اتریش به این ساز اشاره شده است. یکی دیگر از منابع تاریخی که ردی از رکت در آن به چشم می‌خورد، نقاشی‌های اولیه گروه موسیقی دادگاه مونیخ است که یک رکت را نشان می‌دهد که با ترکیبی از سازهای دیگر نواخته می‌شود. یکی از افرادی که در توسعه و پیشرفت این ساز نقش اساسی داشته است نیز یک سازنده ساز آلمانی به نام یوهان کریستوف دنر است.
