سمفونی پنجم ، معروف ترین سمفونی بتهوون
بی شک وقتی نام بتهوون شنیده می شود،سمفونی های بی نظیر او در ذهن نقش می بندد. لودویگ فان بتهوون ۹ سمفونی اجرا نمود که هر کدام نشانه های خاص خود را دارد.
سمفونی
سَمفونی (به فرانسوی: symphonie)، از کلمهٔ یونانیِ Συμφωνία (symphonia) بهمعنی همصدایی و همآوایی گرفته شدهاست.
سمفونی در موسیقی کلاسیک به قطعهای ارکسترال گفته میشود که از چند بخشِ مجزّا به نام موومان تشکیل شده باشد و موومان اول دارای فرم سونات است. فرم سمفونی درحقیقت همان فرم چهاربخشی یا چهارموومانه است و فرمیسازی است و به ندرت در فرم آوازی (مانند قسمت چهارم سمفونی نهم بتهوون) ساخته میشود.
سمفونی پنجم
سمفونی شماره ۵ از بتهوون در دو مینور، اُپوس ۶۷، پنجمین سمفونی از ۹ سمفونی او بود. این سمفونی بین سالهای ۱۸۰۴ تا ۱۸۰۸ نوشته شد.
این اثر یکی از پرطرفدارترین قطعات موسیقی کلاسیک غربی و یکی از قطعاتِ بیشتر نواختهشدهاست، و بهطور گسترده و از آن به عنوان یکی از پایههای موسیقی غرب یاد میشود به همین علت معروف ترین سمفونی بتهوون به شمار می آید.
تاریخچه
این سمفونی نخستین بار در تئاتر رود وین در شهر وین و در سال ۱۸۰۸ اجرا شد.اما زیبایی این سمفونی به قدری گوش نواز اسا که پس از گذشت مدت زمانی بسیار طولانی از اولین اجرای آن،باز هم محبوبیت خود را در بین نوازندگان و دوستداران موسیقی حفظ نموده است.
این سمفونی با دو بار تکرارِ چهار نت و ضربهٔ «کوتاه کوتاه کوتاه بلند» آغاز می شود.
تفسیر سمفونی
بتهوون خود نام یا تفسیری از این سمفونی نداشته است، اما در جواب دوست خود، آنتون شیندلر، که پرسیده بود منظورش از سه ضربهٔ کوتاه و یک ضربهٔ بلند چیست؟،گفته است:
سرنوشت آنگونه که به در می کوبد!
نوع اثر
سمفونی پنجم را یک اثرِ «کلاسیک-رمانتیک» می شناسند. از دیگر ویژگی های سمفونی پنجم این است که موومان ها دارای یک مضمون واحد در چهار لحن متفاوت است و چهار قسمت آن با هم وحدت کلی دارند.