مفهوم آواز ابوعطا در موسیقی

شاید تا به حال اصطلاح آواز ابوعطا را شنیده باشید، اما به طور دقیق با مفهوم آن در موسیقی آشنایی نداشته باشید.به همی منظور قصد داریم تا در این بخش از وبلاگ آموزشگاه موسیقی الهام شما را با این مفهوم موسیقی بیشتر آشنا نماییم.با ما همراه باشید.

آواز ابوعطا

آواز ابوعطا ، یکی از آوازهای چهارگانهٔ متعلق به شور در موسیقی امروز(به همراه افشاری، دشتی و بیات ترک) است. ابوعطا با القاب دیگری مانند سارنج (صلحی) و دستان عرب نیز شناخته می‌شود.

آواز یا نغمه اصطلاحی است درموسیقی سنتی ایرانی   که برای توصیف مجموعه‌ای ازگوشه ها   به کار می‌رود که معمولاً در کنار هم و مستقل از یک دستگاه   اجرا می‌شوند. لفظ «آواز» دست کم در دو معنای دیگر نیز به کار می‌رود که یکی فرم موسیقی آواز است   و دیگری شکل خاصی از فرم آواز که متر مشخصی ندارد

ابوعطا

واژه ابوعطا از ابو ایتام گرفته شده و به معنای پدر یتیمان است. طوایفی از ایل قشقایی نیز به ایل ایتام شهرت دارند. ابو عطا را همچون سارنگ ثبت کرده اند که به معنای مرغ خوش آواز است.

امروزه در سیستم تقسیم بندی ردیف موسیقی ایران اجرا می شود. نت شاهد آن درجه چهارم گام شور است و گسترده ملودی آن تا درجه هشتم گام شور می باشد. در واقع گام ابوعطا همان گام شور است، فقط نت های ایست (دوم شور) و شاهد ابو عطا(چهارم شور) ملودی این آواز را از شور جدا می سازد.

ابوعطا آوازی ایست حزین و درون گرا؛ البته شدت حزن آن در مقایسه با دشتی کمتر است،چنانچه در گوشه حجاز که اوج آواز ابوعطاست این حزن در جایی به دلیل نزدیک شدن به آواز دشتی به اوج خود می رسد.

احساسی که این آواز به شنوندهایش منتقل می کند، باعث می شود که او از جهان بیرون به جهان درون خود پناه برد و به واقع جایگاه زمانی مناسب برای شنیدن این آواز هنگام غروب خورشید یا در انتهای شب است.