تا به حال درباره سبک موسیقی آیینی یا مذهبی شنیده‌اید؟ چه‌قدر درباره تعریف و اهداف این نوع موسیقی می‌دانید؟ در فرهنگ و تاریخ ایران، موسیقی و آیین هرگز از هم جدا نبوده‌اند و اتصال عمیقی با یکدیگر داشته‌اند. از گذشته تا به حال موسیقی در مراسم خاص، آداب و رسوم و سوگواری‌های ایرانیان کاربرد فراوانی داشته است. در این مطلب از وبلاگ آموزشگاه موسیقی الهام با ما همراه باشید تا شما را بیشتر با این سبک آشنا کنیم.
موسیقی آیینی چیست؟
موسیقی آیینی نوعی از موسیقی مقامی است که به مراسم مذهبی، سنت‌ها، معنویات، باورها، اعتقادات و آییین‌ها تعلق دارد. ساختار و محتوای این نوع موسیقی اغلب درباره پرستش خدا، مفاهیم عرفانی و سایر باورهای مردم است. اگر بخواهیم چند مثال از این سبک در ایران بیان کنیم می‌توانیم به موسیقی تعزیه، نوحه‌خوانی، سماع و آیین‌های محلی مثل زار در جنوب ایران اشاره کنیم.
موسیقی آیینی بخشی از موسیقی کلاسیک را هم تشکیل می‌دهد؛ مثلا در گذشته باخ بسیاری از آثار برجسته‌اش را برای کلیسا می‌ساخت! کلیسا آهنگ‌های مخصوص به خودش را داشت که بسیار هم مهم بود؛ همانطور که تمام کشورها و ادیان آهنگ‌ها و قطعات مخصوص به خودشان را دارند.
موسیقی مذهبی چه ویژگی‌هایی دارد؟
موسیقی آیینی در اغلب مواقع به صورت گروهی اجرا می‌شود تا احساس اتحاد را به شنوندگان منتقل کند. ضرب و ریتم این موسیقی نیز اغلب خاص و تکرارشونده است و نوعی حس خلسه را القا می‌کند. سازهای این سبک در مناطق مختلف، متفاوت هستند؛ برای مثال در ایران از سازهایی مثل دف، سنج، نی، سورنا، تنبور، دوتار، قیچک، کمانچه و دهل استفاده می‌کنند. رایج‌ترین سازها که در موسیقی آییینی بیشتر مناطق جغرافیایی ایران به کار برده می‌شوند، سورنا و دهل هستند. یکی دیگر از ویژگی‌های این سبک این است که لزوما غمگین نیست؛ مثلا موسیقی سماع حرکات ریتمیک دارد.
