موسیقی تلفیقی همانطور که از نام آن می توان حدس زد، از تلفیق دو یا چند موسیقی ایجاد می شود. د رواقع موسیقی تلفیقی که به آن فیوژن نیز گفته میشود ،گونه‌ای از موسیقی است که نتیجه تلفیق دو یا چند فرهنگ موسیقایی است. در ادامه این مطلب از وبلاگ آموزشگاه موسیقی الهام با این سبک از موسیقی بیشتر آشنا شوید.
موسیقی تلفیقی چیست؟
موسیقی تلفیقی ترجمه اصطلاح موسیقی فیوژن است که در اصل و ابتدا به ترکیب موسیقی جز با فانک و راک گفته می‌شده‌است.
در موسیقی تلفیقی همواره تلاش در به هم رساندن موسیقی در دهکده جهانی موسیقی است .موسیقی تلفیقی هنر و ابتکار ترکیب عناصر دو یا گاهی چند سبک موسیقی متفاوت برای خلق سبکی جدید در موسیقی است.
نشاندن یک ساز غربی در کنار یک ساز ایرانی در ملودی یا ترکیب موسیقی کلاسیک غربی یا موسیقی دستگاهی ایرانی می‌تواند منجر به خلق اثری تلفیقی شود. چند سالی است که طرف‌داران موزیک تلفیقی در ایران افزایش یافته‌اند.
به عنوان مثال می‌توان به تلفیق موسیقی ایرانی و موسیقی کلاسیک غربی در آلبوم (مولانا و باخ) اثرداوود آزاد یا تلفیق موسیقی اصیل آذربایجان با موسیقی جز که توسط عزیز مصطفی زاده در آذربایجان صورت می‌گیرد، اشاره کرد.
تاریخچه موسیقی تلفیقی
موسیقی تلفیقی یا فیوژن در دهه ۱۹۶۰ و با ترکیب دو سبک موسیقی راک و جاز متولد شد. این نوع موسیقی جاز فیوژن نام گرفت. ژانر موسیقی آفروبیت نیز که از ترکیب موسیقی آفریقای غربی و جاز آمریکایی به وجود آمده جزو اولین موسیقی‌های تلفیقی محسوب میشود.
در موسیقی فیوژن، عناصر چند سبک مختلف موسیقی چنان با هم ترکیب می‌شوند که تفکیک و تجزیه این عناصر به گوش و هوش موسیقیایی پرورش‌یافته نیاز دارد. تلفیق عناصر موسیقی‌های مختلف محدودیتی ندارد. می‌توان سبک‌های موسیقی غربی و شرقی یا موسیقی مدرن و سنتی را در یک قاب گنجاند.
قطعه «با من صنما» از آلبوم «آرایش غلیظ» اثر همایون شجریان نیز از دیگر شاهکارهای موسیقی تلفیقی ایرانی به حساب می‌آید. آلبوم «بزم بی‌جانان» اثر پدرام درخشانی هم موسیقی الکترونیک را با موسیقی ایرانی تلفیق کرده و ساز سنتور محور اصلی قطعه‌های آن است.
موسیقی تلفیقی در ایران
موسیقی تلفیقی ایرانی ویژگی‌ها و خصوصیات منحصربه‌فرد خود را دارد. ترکیب ساختار ویژه موسیقی سنتی ایرانی با سایر سبک‌های موسیقی نیازمند دقت، ظرافت و اشراف کامل به ساختار موسیقی ایرانی و سبکی است که با موسیقی ایرانی تلفیق میشود.
با بررسی تاریخچه موسیقی تلفیقی در ایران، می توان گفت که عباس مهرپویا از آغازگران موسیقی تلفیقی در ایران بود. مهرپویا موسیقی را با آموختن عود از نوازنده‌ای عرب آغاز کرد و بعدها از آموزگارانی ایتالیایی و آلمانی گیتار زدن را آموخت اما نقطه عطف کار او زمانی‌ست که به هند سفر کرد وسیتار نواختن را فرا گرفت .
او در زمان خود تنها نوازنده چیره‌دست سیتار درایران بود و با تسلطی که بر آن داشت، کوشید که نوای این ساز را با نوای سازهای دیگر تلفیق کند و ملودی‌های تازه‌ای را بسازد. مهرپویا از ترکیب نوای ساز سیتار و موسیقی پاپ ایرانی ملودی‌های تلفیقی زیبا و ماندگاری خلق کرد. «ساز غمگین» یکی از آثار مهرپویاست که با خودنمایی ساز سیتار و تلفیق فرهنگ و موسیقی هند و ایران خلق شده است.
