بررسی موسیقی فیلم بوی پیراهن یوسف

بوی پیراهن یوسف فیلمی به کارگردانی ابراهین حاتمی کیا با موضوع آزادگان جنگ است. یکی از نقاط قوت این فیلم، موسیقی متن آن بود که تا به امروز همچنان زیر لب‌ها زمزمه می‌شود. در این مطلب از وبلاگ آموزشگاه موسیقی الهام، به بررسی موسیقی فیلم بوی پیراهن یوسف می‌پردازیم.

آهنگساز بوی پیراهن یوسف که بود؟

موسیقی فیلم بوی پیراهن یوسف، از آثار مجید انتظامی است. این فیلم اولین همکاری انتظامی و حاتمی کیا نبود؛ بلکه این دو قبلا در فیلم از کرخه تا راین هم با یکدیگر همکاری کرده بودند. اگر بخواهیم کمی از مجید انتظامی بگوییم، باید اشاره کنیم که وی از دهه ۱۳۵۰ تا کنون بیش از ۸۰ موسیقی متن فیلم ساخته است. از طرفی او با دریافت ۵ سیمرغ بلورین، برنده بیشترین سیمرغ بلورین در بخش بهترین موسیقی متن جشنواره فیلم فجر است.
آلبوم موسیقی متن بوی پیراهن یوسف در ۱۹ قطعه به مدت ۵۱ دقیقه انتشار یافت. مجید انتظامی برای ساخت موسیقی این فیلم زحمات فراوانی کشید که به ثمر نشست. موسیقی این فیلم در زمان انتشار تا جایی شهرت یافت که مجید انتظامی این موسیقی را با ارکستر سمفونیک تهران در تالار وحدت اجرا کرد. در این اجرا مریلا زارعی نیز به عنوان راوی داستان حضور داشت.

از زبان مجید انتظامی:

مجید انتظامی فرآیند ساخت موسیقی فیلم بوی پیراهن یوسف را این‌طور توصیف کرد:
برای این فیلم هم بارها و بارها نوشتم. مثلا برای صحنه تونل هر بار می‌نوشتم و آقای حاتمی‌کیا روی دستگاه می‌شنید و می‌گفت خیلی عالی است و من همین را می‌خواهم. باز تا می‌رفت خانه من دوباره می‌نوشتم تا به چیزی که خودم دلم می‌خواست برسم. بالاخره یک نیمه شبی کار را تمام کردم و همان موقع زنگ زدم که آقای حاتمی‌کیا گفت می‌دانی الان ساعت چند است؟
اصلا روز و شب را متوجه نمی‌شدم و شام و ناهار را فراموش می‌کردم. یا آنجایی که دور میدان می‌چرخند من برای خودم داستانی درست کرده بودم. همیشه همین کار را می‌کردم. خیلی از فیلم‌ها یک صحنه‌هایی از آن درنمی‌آمد من برای خودم تصویرسازی می‌کردم و تصویری که در فیلم درنیامده بود در ذهن خودم ترسیم می‌کردم و براساس آن ذهنیت موسیقی آن را می‌نوشتم. مثلا کارگردان یک پرسوناژ را جلوی یک دیوار ایستانده و دوربین به صورت این نزدیک می‌شود، نظر کارگردان این بوده که مثلا این شخصیت الان به گذشته‌اش در جبهه یا دوران اسارت فکر می‌کند ولی فلاش‌بکی نداشتیم. من در ذهن خودم آن را می‌چیدم و سعی می‌کردم براساس ذهنیت خودم جلو بروم و چون ذهنیت کارگردان این بوده و درنیامده بود، موسیقی روی فیلم می‌نشست. گاهی هر کس از درمی‌آمد، اتود را برایش می‌گذاشتم. بابا، دوستانم، خانمم.