موسیقی تلفیقی (فیوژن) یکی از انواع گونه های موسیقی به شمار می آید که در واقع تلفیقی از دو یا چند فرهنگ می باشد.در ادامه این مطلب از وبلاگ آموزشگاه موسیقی الهام با موسیقی فیوژن بیشتر آشنا شوید.
موسیقی فیوژن چیست؟
موسیقی تلفیقی (فیوژن) گونه‌ای از موسیقی که نتیجه تلفیق دو یا چند فرهنگ موسیقایی است. موسیقی تلفیقی ترجمه اصطلاح موسیقی فیوژن است که در اصل و ابتدا به ترکیب موسیقی جز با فانک و راک گفته می‌شده است.
در موسیقی تلفیقی همواره تلاش در به هم رساندن موسیقی در دهکده جهانی موسیقی است به عنوان مثال می‌توان به تلفیق موسیقی ایرانی و موسیقی کلاسیک غربی در آلبوم (مولانا و باخ) اثر داود آزاد یا تلفیق موسیقی اصیل آذربایجان با موسیقی جز که توسط عزیز مصطفی زاده در آذربایجان صورت می‌گیرد، اشاره کرد.
فیوژن
یکی از معانی واژهٔ «فیوژن»، آمیختن و پیوستگی یا ترکیب است. به نظر می‌رسد نخستین کاربرد این واژه در موسیقی به حدود پنجاه سال پیش برمی‌گردد، یعنی زمانی که در موسیقی جاز بعضی موزیسین‌ها بداهه‌نوازی و هارمونی جاز را با مولفه‌هایی از سبک‌های مختلف مثل راک، فانک، ریتم اند بلوز و…، تلفیق کردند.
این سبک جدید «جازفیوژن» یا «فیوژن» نامیده شد. در موسیقی جازفیوژن معمولا از سازهایی مثل پیانو و کنترباس استفاده نمی‌شود و درعوض سازهای الکتریک حضور بسیار پررنگی دارند. آرایش سازها در این سبک به موسیقی راک بسیار نزدیک است.
تا دهه ۱۹۶۰ که هنوز ژانرهای موسیقی این چنین در هم آمیخته نبودند کسی این زحمت را به خود نمی داد که بخواهد واژه‌ی فیوژن را تعریف کند. هر گروهی به تناسب نوع موسیقی خود به دنبال فروش بیشتر و کسب شهرت بودند .
ولی انتهای دهه‌ی ۶۰ نقطه‌ای بود که جاز و راک نمی‌توانستند به سادگی از کنار هم عبور کنند. بیتلز با آلبوم‌هایش تعریف موسیقی راک به عنوان « هنر» را تغییر داده بود. گروه‌های بعد از بیتلز می‌خواستند تا جایی که می‌توانند «هنری» باشند. فروش به تنهایی برایشان کافی نبود.
از آن طرف، موسیقی جاز هم به نقطه‌ای بی‌برگشت رسیده بود. در یک طرف، هنرمندان جاز آزاد (Free Jazz) و جاز آوانگارد بودند که هنوز کارشان را می‌کردند و کاری به این که چقدر پول در می‌آورند نداشتند. از طرفی جازمن‌های سنتی‌تری مثل مایلز دیویس بودند که احساس می‌کردند کارشان تکراری شده است.
ایده‌ی اولیه موسیقی فیوژن
در واقع ایده‌ی اولیه موسیقی فیوژن، به تعریف مشهورش یعنی تلفیق جاز و راک، یک ایده‌ی تجاری بود که یکی از روسای کمپانی کلمبیا به مایلز دیویس پیشنهاد کرد: یعنی وارد کردن اِلِمان‌هایی از موسیقی فانک و راک داخل موسیقی جاز.
ریتم‌های پیچیده‌ی موسیقی فانکی «جیمز براون» و اسلای اند فمیلی استون (Sly and Family Stone) و سولوهای طولانی و خلاقانه‌ی «جیمی هندریکس» در آلبوم الکتریک لیدی لند (Electric Ladyland) دیویس را متقاعد کرد که راک و جاز می‌توانند نقاط اشتراک دیگری به جز پس‌زمینه بلوزی‌شان پیدا کنند.
