اگر با دقت به هر فرهنگ و کشوری نگاه کنید، موسیقی متناسب با آن را پیدا خواهید نمود.می توان گفت بیشتر فرهنگ ها و کشور های موسیقی مخصوص به خود را دارند.در این مطلب از وبلاگ آموزشگاه موسیقی الهام می خواهیم شما را با سبک موسیقی کانتری آشنا نماییم.تا انتهای این مطلب با ما همراه باشید.
موسیقی کانتری چیست ؟
موسیقی کانتری گونه‌ای از موسیقی محلی آمریکا است که به صورت بسیار گسترده در بسیاری از ایالت‌ها نواخته شده و طرفداران بسیاری دارد. و از آن با عنوان وسترن نیز یاد می‌شود.
عبارت موسیقی کانتری در دهه ۱۹۴۰ میلادی بر سر زبان‌ها افتاد. تا پیش از آن به این سبک، موسیقی Hillbilly گفته می‌شد. امروزه برای تمامی زیر سبک‌های این موسیقی از عبارت Country Music استفاده می‌شود.
هرساله مراسم‌های اهدای جوایز برای این ژانر موسیقی مانند American Country Music Awards و Country Music Awards برگزار می‌شود. محتوای اصلی آهنگ‌های سبک کانتری عشق، طبیعت و سبک زندگی سنتی آمریکایی است.
آلات اصلی این سبک
این سبک موسیقی به دلیل تم و ملودی ساده با برخی از ژانرهای دیگر از جمله بلوز و جاز، همپوشانی دارد. از آلات اصلی این ژانر می‌توان به گیتار لپ استیل بانجو، ویلن، گیتار و هارمونیکا (سازدهنی) اشاره کرد.
تاریخچه
آغاز این سبک به مناطق جنوب ایالات متحده در اوایل دهه بیست قرن بیستم باز می‌گردد. ریشه‌های این سبک را می‌توان در موسیقی فولک آمریکایی و خصوصا موسیقی آپاچی‌ها و موسیقی بلوز دنبال کرد.
این سبک سرشار است از ترانه‌ها و تصنیف‌های عاشقانه که ریشه در عواطف و روابط احساسی و همچنین طبیعت دارد. از مطرح‌ترین هنرمندان این سبک می‌توان به جانی کش و ویلی نلسون اشاره کرد.
شاخصه‌های اصلی سبک موسیقی کانتری
با توجه به اینکه این ژانر موسیقی از موسیقی فولک روستایی پدید آمده است، اشعار این نوع موسیقی مرتبط با مشکلات و مسائل مردمان روستایی و گاهی اوقات مشکلات روستائیان مهاجر به شهرهاست.
موضوع اصلی در اشعار کانتری، نوستالژی است.
پیشرفت ساده آکورد برای شنوندگان جذابیت دارد چرا که احساس راحتی بیشتری با ساختار موسیقیایی داشته و به راحتی آن را دنبال می‌کنند که شنیدن آن برخلاف ژانرهای جاز، کلاسیک و برخی اشکال موسیقی راک که برای بعضی شنوندگان پیچیده به نظر می‌رسند، با سختی کمتر و لذت بیشتری همراه است.
اشعار قابل فهم و دارای استعارات ساده درباره‌ی زندگی و طبیعت، اشعار روایتگر داستان‌های ساده، یادآوری آهنگ بعد از یکبار شنیدن، قابلیت تشخیص ادوات موسیقی بکار رفته، احتمالاً لهجه جنوبی (جنوب آمریکا) و صدای تودماغی خوانندگان، استفاده از نام‌های تک سیلابی مردان و زنان در اشعار و همچنین استفاده از کلماتی نظیر کابوی (cowboys)، اسب‌ها (horses) و سگ‌ها (doggies) در ترانه ها از دیگر ویژگی‌های این ژانر است.
