در ۱۴ آوریل ۱۹۱۲ ، هنگامی که یکی از بزرگترین و پیشرفته ترین کشتی های آبی جهان در حال غرق شدن بود، رهبر گروه موسیقی والاس هارتلی با ساز ویولن خود حماسه ای آفرید که جاودانه شد. او آخرین قطعه ی موسیقی خود را نواخت و باعث شد تا این ساز معمولی به یک جسم جادویی تبدیل شود که صدای آن تا ابد در تایتانیک طنین انداز می‌شود.در ادامه این مطلب از وبلاگ آموزشگاه موسیقی الهام با ویولن حماسه آفرین تایتانیک آشنا شوید.
ویولن حماسه آفرین تایتانیک
هارتلی این ساز را به تازگی از نامزد خود هدیه گرفته بود و تصمیم داشت تا اولین قطعه خود در تایتانیک بنوازد. هنوز هم روی بدنه این ساز پلاکی که دیده می‌شود که روی آن این جمله نوشته شده: «برای والیس، به مناسبت نامزدیمان. ماریا» اما چه کسی فکرش را می‌کرد که این بار آخری باشد که هارتلی بتواند سازی در دست بگیرد.
آخرین قطعه موسیقی تایتانیک
در ۱۵ آوریل ۱۹۱۲ ، والاس به همراه گروه موسیقی هشت نفره خود، روی عرشه کشتی ایستاد و تمام تلاش خود را برای آرام کردن مردمی که از همه طرف به سوی قایق ها می‌پریدند به کار گرفت. قطعه «خدایا به تو نزدیک ترم» یا «Nearer My God To Thee» آخرین موسیقی نواخته شده در این کشتی بود. اگر فیلم تایتانیک با بازی درخشان «لئوناردو دیکاپریو» و «کیت وینسلت» را دیده باشید ممکن است صحنه هایی از نوازندگانی که در آخرین لحظات غرق شدن کشتی در حال نواختن بودند را به یاد بیاورید.
هارتلی در لحظات آخر ساز را درون جعبه خود گذاشت و آن را در آغوش گرفت. متاسفانه او نتوانست جان سالم به در ببرد و در نهایت دو هفته بعد از غرق شدن کشتی جنازه او به همراه جعبه سازی که به بدنش بسته شده بود پیدا شد.
سرنوشت ویولن تایتانیک چه شد؟
ماریا برانسون ، صاحب اولیه ویولن تایتانیک و نامزد والاس هارتلی در دفترچه خاطرات خود ذکر کرده بود که این ساز پس از پیدا شدن جسد هارتلی به او برگردانده شده و تا سال ها در گنجینه ی خانوادگی او باقی ماند. پس از مرگ ماریا و در سال ۱۹۳۵ این ساز ابتدا به یک سازمان خیریه اهدا شد و پس از چرخیدن میان افراد مختلف سال ها در اتاق زیر شیروانی یک خانواده اروپایی خاک خورد.
درباره این خانواده اطلاعات زیادی وجود ندارد اما آن ها در نهایت این ساز را برای فروش به یکی از بزرگترین حراجی های آمریکا ارائه کردند. تقریبا هفت سال طول کشید تا کارشناسان اصالت ویولن تایتانیک را ثابت کنند و طبق بررسی های به دست آمده محققان متوجه شدند که لابه لای بافت چوبی آن هنوز هم نشانی از ذرات اقیانوس به چشم می‌خورد. همچنین این مسئله تایید شده است که فرسایش موجود روی قسمت های فلزی این ساز به دلیل قوطه ور بودن در آب شور دریا ایجاد شده است و این فرسایش و زدگی با نوع فرسایش بقایای بدنه کشتی همخوانی دارد.
سرانجام در سال ۲۰۱۳ این ساز به حراج گذاشته شد و به عنوان با ارزش ترین اثر هنری باقیمانده از تایتانیک به فروش رسید.
