تا به حال اصطلاح گراوه را در موسیقی شنیده‌اید و معنای آن را می‌دانید؟ این اصطلاح مربوط به ریتم است و در این مطلب از وبلاگ آموزشگاه موسیقی الهام به طور کامل توضیح داده می‌شود.
گراوه در موسیقی
گراوه (Grave) در زبان ایتالیایی به معنای سنگین، جدی و بسیار آهسته است. این اصطلاح در موسیقی به معنای یک قطعه، پاساژ یا موومان با سرعت بسیار آهسته (۲۰ تا ۴۰) است که احساس سنگینی، عظمت، جدیت و نوعی غم را به شنونده منتقل می‌کند. تمپوی گراوه نسبت به آداجیو و لارگو نیز کندتر است. این سرعت کند باعث می‌شود تا هر نت به طور کامل طنین‌انداز شود و شنوندگان با شنیدن هر نت غرق احساس سنگینی و اندوه و تفکر شوند؛ همچنین باعث می‌شود تغییرات ظریف در حجم و صدا بهتر حس شوند. این اصطلاح گاهی به پایین‌ترین یا بم‌ترین صدا در یک اشل صوتی هم اشاره دارد.
مشهورترین نمونه‌های گراوه
سمفونی شماره ۷ بتهوون
موومان ۲ سمفونی شماره ۷ بتهوون که با علامت آلگرتو (Allegretto) مشخص شده است، بخش‌هایی شبیه به گراوه دارد که ملودی دلهره‌آور و سرعتی آهسته دارند.
سونات پیانوی شماره ۲ شوپن
سونات پیانوی شماره ۲ شوپن که به عنوان راهپیمایی تشییع جنازه هم شناخته می‌شود، در موومان سوم از نظر تمپو و ماهیت غمگین شبیه به گراوه است.
پیش درآمد باخ در سی مینور
پیش درآمد باخ در سی مینور از Well-Tempered Clavier، یکی دیگر از قطعاتی است که سرعت گراوه در آن کاملا وجود دارد.
تاریخچه گراوه در موسیقی
اصطلاح گراوه اواخر قرن ۱۷ به عنوان یک اصطلاح مرتبط با تمپو مطرح شد. فرانچسکو کاوالی از جمله اولین آهنگسازانی بود که از این اصطلاح برای توصیف تمپو استفاده کرد. در دهه ۱۶۸۰ این اصطلاح در ایتالیا رواج یافت و توسط آهنگسازان و نوازندگان ایتالیایی برای اشاره به تمپوی بسیار آهسته استفاده میشد.
