گلوکن اشپیل (بلز) سازی است از دستهٔ سازهای کوبه‌ای با کوک معین که در آن از نوارهای فلزی برای تولید صوت استفاده می‌شود. این ساز شبیه زیلوفون است، با این تفاوت که صدایی زیر و زنگ‌وارتر دارد.در ادامه این مطلب از وبلاگ آموزشگاه موسقی الهام با ساز بلز بیشتر آشنا شوید.
گلوکن اشپیل
این ساز در اندازه‌های مختلفی ساخته می‌شود و بعضی از گونه‌های آن، به شکل جعبه بر روی پایه یا میز قرار می‌گیرد.همانند زایلوفون، ساز بلز یا گلوکن اشپیل نیز مورد علاقه کودکان است.
کارل ارف (Carl Orff) از دهه ۱۹۳۰ این ساز را در حوزه ی موسیقی کودک مورد استفاده قرار داد. سازهای کودکان محدوده صدایی کوچک تری دارند و به صورت دیاتونیک کوک می شوند و تیغه های آنها روی فریمی تغار مانند قرار دارند. این ساز در محدوده های صدایی مختلف ساخته می شود.
گلوکن اشپیل (بلز ارکستری) شامل مجموعه ای از نوار های فلزی مسطح است که با دو مضراب بر آن ها ضربه زده می شود و صدایی فلزی، درخشان و زنگدار دارد. این ساز نیز مانند گزیلوفون در اندازه های مختلف ساخته می شود.
گستره صوتی گلوکن اشپیل
گستره صوتی گلوکن اشپیل دو و نیم اکتاو است و دو اکتاو زیرتر نت نوشته شده صدا می دهد. این ساز با کلید سل نت نگاری می شود.
کلمه گلوکن اشپیل یا بلز کلمه ای آلمانی و به معنای نواختن زنگ است، این کلمه به صدای زنگ های کوچک اشاره دارد. سازهای اولیه با این نام از مجموعه ای از زنگ های کوچک تشکیل شده اند که توسط یک گروه از نوازندگان نواخته می شوند یا با مکانیزمی پیچیده خلق می شوند.
در پایان قرن هفدهم تیغه های فولادی جایگزین این زنگ ها شدند. در ابتدا این تیغه ها تنها جایگزینی برای زنگ های واقعی بودند، ولی بزودی استفاده از این تیغه های فلزی به تولید سازی جدید به نام گلوکن اشپیل منجر شد.
