آنتونیو لوچیو ویوالدی یکی از سرشناس‌ترین ویولنیست‌ها و آهنگسازان دوران باروک بود. در طول تاریخ بسیاری از موسیقیدانان معروف از جمله یوهان سباستین باخ، تحت تاثیر قطعات او قرار گرفتند. باخ حتی بیش از ۱۰ آهنگ ویوالدی را برای سازهای دیگر تنظیم کرد.
آهنگاسازان امروزی نیز همچنان تحت تاثیر ویوالدی هستند و آثار او برایشان الهام‌بخش است. اگر شما هم دوست دارید با این نابغه عصر باروک آشنا شوید، در این مطلب با ما همراه باشید. برای مطالعه زندگی‌نامه سایر بزرگان موسیقی نیز می‌توانید به وبلاگ آموزشگاه موسیقی الهام سر بزنید.
تولد، کودکی و جوانی آنتونیو ویوالدی
ویوالدی در ۴ مارس ۱۶۷۸ در شهر ونیز، چشم به جهان گشود. پدرش که «جوانی باتیستا» نام داشت، یک آرایشگر بود؛ اما بعدها به سمت نوازندگی ویولن رفت و عضو انجمن یا اتحادیه موسیقیدانان و آهنگسازان سانتا چچیلیا شد. گفته می‌شود اولین مدرس ویولن ویوالدی نیز رئیس همین انجمن، یعنی جُوانی لگرنتزی بود.
ویوالدی تحت تاثیر پدرش یادگیری ویولن را شروع کرد؛ اما در ۱۵ سالگی تصمیم گرفت به عنوان یک کشیش آموزش ببیند. در ۲۵ سالگی به طور رسمی به عنوان یک کشیش شروع به کار کرد؛ حتی به خاطر رنگ موهایش به عنوان «کشیش مو قرمز» معروف شد. متاسفانه یا خوشبختانه این مسیر برای آنتونیو ویوالدی دوامی نداشت. او به خاطر بیماری تنفسی‌اش نمی‌توانست در مراسم عشای ربانی که یکی از هفت آیین مقدس مسیحیت بود شرکت کند؛ بنابراین از جامعه کشیشان کناره‌گیری کرد.
آغاز کار به عنوان مدرس ویولن
آنتونیو ویوالدی در ۱ دسامبر ۱۷۰۳، در ۲۴ سالگی، به عنوان استاد ویولن در پرورشگاه اوسپداله دلا پیتا شروع به کار کرد. در این پرورشگاه پسران تجارت یاد می‌گرفتند و دختران در زمینه موسیقی آموزش می‌دیدند. ویوالدی برای کودکان این پرورشگاه کنسرتوها و قطعات مذهبی فراوانی نوشت. با تلاش‌های ویوالدی، ارکستر این پرورشگاه شهرت بسیاری پیدا کرد.
آنتونیو ویولادی در این پرورشگاه کارنامه هنری درخشانی داشت؛ اما در سال ۱۷۰۹ هیئت مدیره تصمیم گرفتند او را از پرورشگاه اخراج کنند. یک سال بعد مسئولان پرورشگاه از این تصمیم‌شان پشیمان شدند و او را دوباره به اوسپداله دلا پییتا دعوت کردند.
آنتونیو ویوالدی پس از بازگشت تا سال ۱۷۱۷ در پرورشگاه به کار ادامه داد. در یک سال آخر کاری‌اش نیز به عنوان مدیر موسیقی در آن‌جا فعالیت کرد. از سال ۱۷۱۷ به بعد موقعیت‌های کاری جدیدی براش ایجاد شد و از پرورشگاه رفت؛ اما همچنان ماهی دو کنسرتو برای پرورشگاه می‌نوشت و اگر هم در ونیز بود پنج بار با ارکستر تمرین می‌کرد.
معروف‌ترین اثر آنتونیو ویوالدی؛ چهار فصل
آنتونیو ویوالدی آثار مشهور زیادی دارد؛ اما قطعا چهار فصل از تمام آثارش مشهورتر است. ویوالدی چهار فصل را زمانی ساخت که در دربار شهر مانتوئا خدمت می‌کرد. او از سال ۱۷۱۶ ایده ساخت چنین اثری را داشت؛ اما سرانجام بین سال‌های ۱۷۱۸ تا ۱۷۲۰ ایده‌‌اش عملی شد.
چهارفصل اثری است که از چهار کنسرتوی ویولن تشکیل می‌شود. هر کدام از این کنسرتوها یک فصل از سال را توصیف می‌کنند. ویوالدی در این اثر سعی کرده است صدای پرندگان، طوفان و حتی حشرات را نیز با موسیقی اجرا کند.
سال‌های آخر زندگی ویوالدی
ویوالدی در سال‌های اوجش از مقام‌های عالی رتبه اروپا مثل سفیر فرانسه و پادشاه اتریش سفارش می‌گرفت. پادشاه اتریش حتی یک مدال طلایی شوالیه به او اهدا کرد و برایش دعوت‌نامه‌ای به وین فرستاد. ویوالدی در سال ۱۷۳۰ به پشتوانه پادشاه، همراه پدرش به پراگ و وین رفت.
متاسفانه مدت کوتاهی پس از مهاجرت ویوالدی، پادشاه اتریش یعنی چارلز ششم فوت کرد؛ در نتیجه ویوالدی در اتریش بدون حمایت ماند. فوت پادشاه اتریش و تغییر سلیقه موسیقی مردم در آن زمان، اعث شدند ویوالدی دچار فقر شود و سال‌های پایانی زندگی‌اش را به سختی بگذارند. در آخر آنتونیو ویوالدی در سال ۱۷۴۱ بر اثر عفونت داخلی از دنیا رفت.
